Forum Replies Created
-
AuthorPosts
-
Edika
Participantმამამ შვილს სიცოცხლეშივე გადასცა ერთ ერთი საცხოვრებელი სახლი. გადაცემიდან სამკვიდროს გახსნამდე გავიდა 7 წელი. მეორე მემკვიდრეო 1473-ე მუხლის საფუძველზე მოითხოვა გადაცემული ქონების ღირებულების ჩათვლა სამკვიდრო წილში.
სწორია?
Edika
Participantკი ეგრეა. მთავარი ის არის მანდ რომ თუ გათანაბრებიs ტანხა აღემატება სამკვიდროს ღირებულებას ეს არ ნიშნავს რომ თანამემკვიდრეს მემკვიდრეობის უფლება ერთმევა. ეს ვერ გათვალა სააპელაციო სასამართლომ და მიტო გამოიყენა ანალოგია. ანუ რომ არის წილი 1/2 და გათანაბრების შემდეგ რჩება რეალურად 1 ლარი, ამ 1 ლარის 1/2 არის თითოეულის სამკვიდრო.
Edika
Participantანუ მთავარი მანდ არის ის რომ სააპელაციო სასამართლო ამბობს რომ ამ შემთხვევაში გათანაბრების პრინციპი მეორე მემკვიდრეს ართმევს მემკვიდრეობის უფლებასო და ამან განაპირობა სავალდებულო წილის ანალოგიით გამოყენება.
სინამდვილეში ასე არ არის, ანუ ამ შემთხვევაში გათანაბრების პრინციპი არ ართმევს მეორე მემკვიდრეს მემკვიდრეობის უფლებას. მაგალითად მამკვიდრებლის სახლი რომლის ღირებულება არის 40000 ლარი მემკვიდრემ ჯერ კიდევ მამკვიდრებლის სიცოცხლეში მიახარჯა 60000 ლარი. ამ შემთხვევაში სამკვიდრო ქონებას როგორც ეს მოცემულია 1477-ე მუხლის მეორე ნაწილში ვერ გამოაკლდება (არ აკლდება) გატანაბრების ტანხა (40000 არ აკლდება 60000 ბუნებრივია) ამიტომ გათანაბრების თანხა მთლიანად შთანთქავს ”სამკვიდრო ქონებას”. სინამდვილეში სამკვიდრო წილს კი არ ართმევს მეორე მემკვიდრეს არამედ 1477 მუხლი არის საკომპესაციო ხასიათის როგორც ეს მოცემულია 1328-ე მუხლში, ანუ გათანაბრების პრინციპი არ ართმევს მემკვიდრეობის უფლებას სხვა მემკვიდრეს და ამაში შეცდა სააპელაციო სასამართლო.
მაგალითად რომ ეკუთვნის სამკვიდრო 1/3 და გატანაბრების ტანხა მთლიანად ფარავს ამ სამკვიდროს ღირებულებას ეს არ ნიშნავს იმას რომ ეს 1/3 წილი ერთმევა თანამემკვიდრეს, არამედ კომპესაცია უნდა გადაიხადოს ამის სანაცვლოდ.
რას იტყვი?
Edika
Participant<cite> @StepanozMamfal said:</cite> სისულელეა ჩემი აზრით, ასეთ შეკითხვას დავუსვამდი სააპელაციოს მოსამართლეებს, ვთქვათ და გათანაბრების შედეგად 1 ლარი ეკუთვნის მეორე მემკვიდრეს, ამ შემთხვევაში რა ხდება? ან 10 ლარი ან 100 ლარი?
ხომ მიხვდი რას ვგულისხმობ?
უზენაესმა რა თქმა მერე მაგ გადაწყვეტილებაზე?
ანუ მეორე მემკვიდრეს იმაზე ნაკლები თუ შეხვდებოდა ვიდრე სავალდებულო წილი იყო? ამას ამბობ? სააპელაციო სასამართლოს ლოგიკით თუ წავალთ ალბათ სასამართლო ანალოგიით გამოიყენებდა იმ ნორმას რომელიც მემკვიდრეს სავალდებულო წილის მოთხოვნის უფლებას ანიჭებს როცა მისი წილი იმაზე ნაკლებია როცა მემკვიდრეობით უფრო ნაკლები წილი ერგო 😀
კარგად ვერ მივხვდი იმ 1 ლარს. ანუ შენ ამბობ რომ მაგალითად გამოაკლდა სამკვიდროს გათანაბრების თანხა და დარჩა 1 ლარი?
Edika
Participantწილის გათანაბრება
სამკვიდრო მასაში შემავალი სახლი ჯერ კიდევ მამკვიდრებლის სიცოცხლეში დაიწვა (ხანძარი გაუჩნდა) და ერთ ერთმა მისმა შვილმა აღადგინა (გაარემონტა). დანახარჯებმა მნიშვნელოვნად გადააჭარბა ამ ქონების ღირებულებას. (მაგალითად სახლი იყო 40000 ათასის ღირებულების და დაახარჯა 60000 ათასი).
სამკვიდროს გახსნის შემდეგ ამ მემკვიდრემ 1475-ე მუხლის შესაბამისად, წილთა გათანაბრების პრინციპის საფუძველზე მოითხოვა მთლიანი სამკვიდრო წილი, რაც საქალაქო სასამართლომ დააკმაყოფილა. აღნიშნული გადაწყვეტილება მოწინააღმდეგე მხარემ (თანამემკვიდრემ) გაასაჩივრა სააპეცალიო წესით.
სააპელაციო სასამართლომ თქვა რომ ვინაიდან ამ შემთხვევაში წილთა გათანაბრების პრინციპის საფუძველზე მთლიანად ერთმევა უფლება მეორე მემკვიდრესო (1477-ე მუხლის მეორე ნაწილით), აღნიშნული ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციას, აგრეთვე 1477-ე მუხლის პირველ ნაწილს და მთლიანად მემკვიდრეობითი სამართლის ძირეულ პრინციპებს ანალოგიით გამოყენებულ უნდა იქნას სამოქალაქო კოდექსის 1371-ე მუხლი (სავალდებულო წილი) და მიეცეს იმ წილის ნახევარი რაც ეკუთვნოდა და რასაც მიიღებდა კანონით მემკვიდრეობის დროსო.
რამდენად მართებულია სააპელაციო სასამართლოს შეფასება?
Edika
Participantსაინტერესო საკითხია, ანუ მიუხედავად იმისა, თუ რა წერია წესდებაში, რომელიც საჯარო დოკუმენტია, დირექტორის მიერ დადებული გარიგება, თავისი უფლებამოსილების გადაჭარბებით მაინც ნამდვილია?
დაუშვათ წესდებით, დირექტორს უფლება ჰქონდა საწარმოს სახელით დაედო 10.000 ლარზე ნაკლები ღირებულების გარიგებები, ხოლო ამაზე მეტი ღირებულების გარიგების დასადებად საჭირო იყო პარტნიორთა გადაწყვეტილება. ამ შემთხვევაში დირექტორმა, რომ დადოს 50.000 ლარის გარიგება, იგი მაინც ნამდვილი იქნება, არსებული პრაქტიკის მიხედვით…?
Edika
Participantსაინტერესოა ისე მოვალეთა რეესტრი ზოგადად. ხომ არ შეიძლება ვთქვათ რომ ზედმეტად ზღუდავს მოვალეს ვიდრე ამას მოითხოვს კრედიტორი, უფროსწორად ვიდრე კრედიტორის მოთხოვნაა? და ეს რამდენად ჯდება სამართლებრივი სახელმწიფოს პრინციპში? ვთქვათ ვალი არის 200 ლარი და მოვალეს ამისათვის ეკრძალება მთელი ნახევარმილიონიანი ქონების განკარგვა.
Edika
Participantხო რა. ზოგადად კი ვიცით რაც ხდება, მაგრამ ალიმენტის შემთხვევაში ვერ იქნება თლად მასე. ბოვში მშიერი ხო არ დარჩება. 😀
Edika
Participantსამოქალაქო პროცესში დისპოზიციურობის პრნციპი ნიშნავს საპროცესო უფლების თავისუფლად განკარგვას და სასამართლო ვერ გეტყვის უარს ამ საპროცესო მოქმედების დაკმაყოფილებაზე იმის გამო რომ მატერიალურ სამართლებრივი კუთხით ესპობა სარჩენს ფაქტიურად უფლება. (მაგრამ ესპობა კიი???) ანუ სარჩელზე უარის თქმის შემთხვევაში საქმე ყველავარიანტში წყდება ზოგადად.
მაგრამ მე მაინც ვფიქრობ რომ სარჩელზე უარის თქმა ვერ მოუსპობს ბავშვს ალიმენტის მოთხოვნის მატერიალურ სამართლებრივ საფუძველს, რომელიც დაცულია საქართველოს კონსტიტუციით და სხვადასხვა საერთაშორისო კონვენციებით. შესაბამისად უნდა ქონდეს უფლება დაიცვას ტავისი უფლებები სასამართლოს წესით.
Edika
Participantბავშვის ალიმენტთან დაკავშირებული საქმის განხილვის დროს (ბავშვის წარმომადგენელი დედა) დედამ უარი თქვა სარჩელზე. არის თუ არა შესაძლებელი ბავშვმა ისევ მოთხოვოს ალიმენტი მამას?
-
AuthorPosts
