Forum Replies Created
-
AuthorPosts
-
Edika
Participantან სამოქალაქო პროცესის 198-ე მუხლის მეორე ნაწილის “ვ”, ეს თუ არა მესამე ნაწილი ყველავარიანტში.
Participantრა პრობლემაა ვერ ვხვდები. აღიარებითი სარჩელის შეტანას რომ დააპირებ თან მიმართავ უზრუნველყოფის სააღსრულებო წარმოების შეწყვეტაზე.
Participantსაინტერესო საკითხია ეგ ძალიან, ყოველთვის არსებობს იმის რისკი რომ ვალდებულება შესრულებული, შესაბამისად შეწყვეტილი იყოს და სააღსრულებო წარმოება მაინც დაიწყოს. მაგალითად სასამართლოს კანონიერ ძალაში შესრული გადაწუვეტილებით მოვალეს დაეკისრა თანხის გადახდა. სააღსრულებო წარმოების დაწყებამდე მოვალემ ხელზე გადასცა ეს ტანხა კრედიტორს, მიუხედავად ამისა კრედიტორმა აიღო სააღ. ფურცელი, მიიტანა სააღსრულებო ბიუროში და დაიწყო აღსრულება. რა უნდა მოხდეს ასეთ შემთხვევაში? როგორც ზემოთ ვთქვი პირველ რიგში დაგვჭირდება აღიარებითი სარჩელი ვალდებულების შესრულების და შეწყვეტილად ცნობის შესახებ.
სააღსრულებო წარმოებათა შესახებ კანონის 34-ე მუხლი განსაზღვრავს სააღსრულებო წარმოების შეწყვეტის საფუძვლებს ამომწურავად და მითითებული არ არის ამ მუხლში ისს რომ სამოქალაქო კოდექსის 427-ე მუხლის ან თუნდაც დეპონირება, ვალის პატიება და ა.შ არის სააღსრულებო წარმოების შეწყვეტის საფუძველი. რატომ? ჩემი აზრით იმიტომ რომ ეს ურთიერთობები ეხება უშუალოდ მოვალეს და კრედიტორს შორის ურთიერთობებს, იქედან გამომდინარე, რომ აღსრულებას არ გააჩნია მოვალის მიერ ვალდებულების შეწყვეტის (შესრულება, დეპონირება, პატიება კონფუზია და ა.შ) შემოწმების, როგორც ცალმხრივი კერძოსამართლებრივი გარიგების მართლზომიერების სამართლებრივი მექანიზმი. 70-ე მუხლის (სააღ. წამოებათა შესახებ) მესამე ნაწილი განსაზღვრავს მოვალის ან მესამე პირის მიერ ვალდებულების შესრულებას, თუმცა ეს ეხება მოვალეს და აღსრულებას შორის ურთიერთობას, ანუ როცა აღსრულებაში შეიტანს თანხას მოვალე რაც არის გათვალისწინებული სააღსრულებო ფურცლით, რა შემთხვევაშიც 25-ე პირველი პრიმა მუხლის მიხედვით წყდება სააღსრულებო წარმოება (კრედიტორის დაკმაყოფილების შემდეგ არანაირი ეტაპი აღარ არსებობს სააღსრულებო წარმოების, ბოლო ეტაპია კრედიტორის დაკმაყოფილება). 34-ე მუხლით პირდაპირ კი არ არის გათვალისწინებული რომ 70-ე მუხლის მესამე ნაწილის შემტხვევაში წყდება სააღსრულებო წარმოება, მაგრამ 25-ე პირველი პრიმასტან ერთობლიობაში შეიძლება ითქვას რომ წყდება წარმოება.
მოკლედ რომ ვთქვათ აღსრულებას არ გააჩნია ვალდებულების შეწყვეტის სამოქალაქო კოექსით გათვაკლისწინებული სამართლებრივი საფუძვლების მართლზომიერების შემოწმების სამართლებრივი მექანისმი და სწორედ ამიტომ არაა გათავლისწინებული კანონის 34-ე მულში ეს საფუძვლები ჩაწერილი სააღსრულებო წარმოების შეწყვეტის სამართლებრივ საფუძვლებად. სააღსრულებო კანონი განსაზღვრავს ვალდებულების შეწყვეტას იძულებითი აღსრულების საფუძველზე. ასე რომ თუ შესრულდა ვალდებულება სამოქალაქო კოდექსის 427-ე მუხლით დადგენილი წესით, აღსრულებას ვერ მოთხოვს მოვალე რომ შეწყვიტე აღსრულებაო. სასამართლომ უნდა შეწყვიტოს აღსრულება ჩემი აზრით და რატომ და რა საფუძვლით მერე დავწერ თუ შევთანხმდებით რაც ზემოთ ვთქვი იმაზე.
Participantაქ უწყებრივი ქვემდებარეობის პრობლემაცაა ჩემი აზრით. ადმინისტრაციული საქმის განხილვის დროს არ შეიძლება სასამართლომ განიხილოს სამოქალაქო ვალდებულების შესრულება არ შესრულების საკითხი. ის რომ ცოლმა არ მიიღო შესრულება არ ნიშნავს იმას რომ ქმარს თავისი ვალდებულება არ შეუსრულებია.შეასრულა და კრედიტორმა არ მიიღო შესრულება.
გარდა ამისა აღსრულების ბიურო მართალია, რადგან აღმასრულებელს არ გააჩნია სამართლებრივი მექანიზმი იძულებით გადასცეს კრედიტორს საკუთრებაში ნივთი, იქედან გამომდინარე რომ იძულებითი აღსრულების არსში არ ჯდება ეგ. ამ შემთხვევაში ჩემი აზრით სამოქალაქო წესით ქმარს უნდა შეეტანა აღიარებითი სარჩელი მორიგებიდან გამომდინარე ვალდებულების შესრულებულად ცნობის შესახებ. ამის შემდეგ ადმინისტრაციული წესით უნდა გასაჩივრებულიყო.
რომც ჩავთვალოთ რომ მოვალემ ვალდებულება ვადის გადაცილებით შეასრულა და ამის გამო შესრულების მიღების სანაცვლოდ ითხოვს სადავო ბინის თანამესაკუთრედ ცნობას ეს არის უფლების ბოროტად გამოყენება ჩემი აზრით.
Participant(………………
Participantშემდეგი საკითხი: აღსრულება და მორიგება
მეუღლეთა თანასაკუთრებაში მათი წილის თაობაზე სასამართლოში განიხილება საქმე. საქმის განხილვის დროს მხარეები მორიგდნენ შემდეგი პირობით: “ქმარი თანასაკუთრებაში წილის სანაცვლოდ ცოლს 2014 წლის იანვრამდე შეუძენდა ცალკე ბინას, წინააღმდეგ შემთხვევაში ცოლი პირდაპირ აიღებდა სასამართლოში სააღსრულებო ფურცელს რომელი მიხედვითაც საჯარო რეესტრში დაირეგისტრირებდა სადავო ქონების 1/2 წილს”.
გამოხდა ხანი, ქმარმა დადგენილ ვადაში მართლაც შეუძინა ცოლს ბინა (ვადის გასვლამდე 1 კვირით ადრე), თუმცა ცოლმა უარი განაცხადა შესრულების მიღებაზე და იმ მოლოდინით რომ გაიფორმებდა ცოლი შენაძენს თავის სახელზე საჯარო რეესტრში დროებით აღირიცხა ქმარმა თავის სახელზე.
მორიგებაში მითითებული ვადის გასვლის შემდეგ ცოლი მივიდა სასამართლოში, აიღო სააღსრულებო ფურცელი და დაიწყო სააღსრულებო წარმოება. ქმარმა სააღსრულებო წარმოების დააწყება გაასაჩივრა თავჯდომარესტან რომელმაც უარი უთხრა საჩივრის დაკმაყოფილებაზე. ამის შემდეს ქმარმა სარჩელი შეიტანა ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიაში სააღსრულებოს წინააღმდეგ, აგრეთვე საქმეში მესამე პირად ჩაერთო ცოლი და თქვა რომ მორიგეიდან გაომდინარე ვალდებულება შესრულებული აქვს და სააღსრულებლო წარმოება უნდა შეწყდეს, აგრეთვე თანახმაა ბინა რომელიც შეიძინა მეუღლისათვის გადაეცა ნებისმიერ დროს.
აღსრულების წარმომადგენელმა თქვა რომ შესრულების მიღება კრედიტორის უფლებაა და არა ვალდებულება, ამასტანავე მას არ გააჩნია ვალდებულების შესრულების ფაქტის შემოწმების სამართლებრივი მექანიზმი, აგრეთვე სააღსრულებო წარმოება არ ითვალისწინებს კრედიტორისთვის ნივთის იძულებით გადაცემას, ამიტომ ვერ შეწყვეტდა წარმოებას.
როგორ უნდა გადაწყდეს დავა?
პ.ს ცოლი უარს აცხადებდა ბინის თავის სახელზე აღრიცხვაზე, მიუხედავად იმისა რომ ქმარი თანახმა იყო.
Participantდაუშვათ და სახლი არ არის მოვალის საკუთრება, უბრალოდ ცხოვრობს იქ, მაგრამ ავეჯი რომელიც არის ამ სახლში მოვალის საკუთრებაა. მაინც ააქვს აღმასრულებელს დაყადაღების უფლება? მაინც ვრცელდემა სახლის მესაკუთრის საკუთრების უფლება ამ ავეჯზე?
Participantსარჩელის უზრუნველყოფა უფრო მნიშვნელოვანია ჩემი აზრით.
Participantზოგადად მაგ შემთხვევაში მნიშვნელოვანია 115-ე მუხლი. 56-ე მუხლიც და ა.შ.
Participantხო მაგრამ მაშინ სარჩელის უზრუნველყოფის ღონისძიება უსაგნოდ რჩება და საერთოდ აზრი ეკარგება. გარდა ამისა კოლიზიაა კონსტიტუციასა და ამ კანონს შორის და კონსტიტუციას ენიჭბა უპირატესობა.
-
AuthorPosts