Forum Replies Created
-
AuthorPosts
-
Edika
Participantმაინც ვერ გავიგე რატომ არ მოგწონს ჩემი ნათქვამი. მე მგონია რომ ლოგიკიდან შორს არაა. ვერ ვხვდები კიდევ მესამე პირები რატომ ახსენე, მე არ მიხსენებია. ან ფარდობითი ურთიერთობა რა შუაშია.
მარტივ რაღაცას ვამბობ, თუ კომპესაციის მოთხოვნის უფლება, ბათილობის აკრძალვის სანაცვლოდ ენიჭება, მაშინ შემთხვევა როცა თვითონ კომპესაციის მოთხოვნის ვალდებულებით სამართლებრივ საფუძველი წყდება და ბალანსი დაუცველი რჩება,რატომ არ უნდა ქონდეს ბათილობის მოთხოვნის უფლება? 1160-ე მუხლის მესამე ნაწილის მიზანი ხომ ბალანსის დაცვაა? და როცა კომპესაციის უფლება აღარ ააქვს კრედიტორს მაინც მოქმედებს 1160-ე მუხლის მეორე ნაწილი? აქედან გამომდინარე როცა მოანდერძემ განკარგა მეუღლეტა თანასაკუთრება, ისე რომ მეორე მეუღლეს ერთმევა კომპესაციის მოთხოვნის უფლება (ანუ გარდაიცვალა ისე რომ არანაირი ქონება არ დარჩენია, შესაბამისად მემკვიდრეები ვერ აგებენ პასუხს, რაც იწვევს კომპესაციის მოთხოვნის ვალდებულებით სამართლებრივი საფუძველის შეწყვეტას) ამ შემტხვევაში არ მოქმედებს 1160-ე მუხის მეორე ნაწილი.
ახლა მეორე შემთხვევა, ანუ როცა კომპესაციის მოთხოვნის ვალდებულებით სამართლებრივი საფუძველი არ შეწყვეტილა (ანუ გარდაიცვალა მოანდერძე, დარჩა სხვა ქონება, შესაბამისად უფლებამონაცვლეებიც დარჩა), ამ შემტხვევაში წინააღმდეგობაში მოდის 1335-ე და 1160-ე მუხლის მეორე ნაწილი ერთმანეთთან.
Participantნივთის ნაწილზე კი არა არამატერიალურ ქონებრივ სიკეთეზეა აქ საუბარი. საწარმოს 25 პროცენტიან წილზე.
Participant1335-ში ნივთზე რომაა საუბარი?
Participantმართალია 1160-ე მუხლის მიხედვით არ ააქვს ბათილობის მოტხოვნის უფლბა, მაგრამ ამის სანაცვლოდ კანონი ითვქლისცინებს კომპესაციის უფლებას. ანუ კანონი აღადგენს ბალანსს ამით რომ ვერ მოითხოვს ბათილობას მაგრამ სამაგიეროდ მოითხოვს კომპესაციას. და როდესაც ასეთი კომპესაციის მოთხოვნის უფლებაც წყდება(გარდაიცვალა და არც არანაირი ქონება არ დარჩენია, შესაბამისად ვერც მემკვიდრეებს მოთხოვ ვერაფერს) მაშინაც მოქმედებს 1160-ე მუხლის მეორე ნაწილი, ანუ ბათილობის აკრძალვა?
Participantუფლებამონაცვლეობა იმიტომ გამოირიცხა რომ არანაირი ქონება არ დარჩენია გარდაცვლილს.
Participantდაუშვათ განკარგა ანდერძით ქონება რომელიც მეუღლეთა თანასაკუთრებას წარმოადგენდა. გარდაიცვალა, ანდერძის შედეგი დადგა. გარდაცვლილს როგორ მოთხოვ 1160-ე მუხლის მესამე ნაწილით დადგენილი წესით ” ქონების განკარგვით მიღებულ სარგებელს”? (ვერც სხვა მემკვიდრეს, როგორც უფლებამონაცვლეს ვერ მოთხოვ). მკვდარს რანაირად მოთხოვ? მატერიალურ სამარტლებრივი საფუძველი აღარ არსებობს უბრალოდ მოთხოვნის. მე ვფიქრობ 1160-ე მუხლის მეორე და მესამე ნაწილების ერთობლივი ანალიზის საფუძველზე შეიძლება ვთქვათ რომ 1160-ე მუხლის ერთ ერთი მიზანია უფლებაშესახული მეუღლის ინტერესების დაცვა – რესტიტუცია (1160-ე მუხლის მესამე ნაწილი). როცა პირი გარდაცვლილია იმას ვერ მოთხოვ ვერანაირ კომპესაციას, ამიტომ უნდა შეიზღუდოს 1160-ე მუხლის მეორე ნაწილის მოქმედება, მაშინ როცა უსასყიდლოდ ხდება გასხვისება (ანუ როცა ანდერძის ხდება გადაცემა).
Participantაპელაციაც და უზენაესის ორივე უთითებს სამოქალაქო კოდექსის 130-ე მუხლზე, ანუ ორივე ამბობს იმას რომ 1171-ე მუხლიდან ცალსახად არ გამომდინარეობს რომ ხანდახმულობის ვადა იწყება განქორწინების მომენტიდანო, არამედ უფლების დარღვევის მომენტიდანო ან როცა ცნობილი გახდა ამ უფლების დარღვევის შესახებ მეუღლისთვისო. აპელაცია ასეთი უფლების დარღვევის მომენტად მიიჩნევს როცა მეუღლებ ანდერძი შეადგინა ქონებაზე რომელიც მთლიანად მას არ ეკუთვნოდა(და ამის შესახებ მისთვის ცნობილი გახდა 2012 წელს), ხოლო უზენაესი ასეთი უფლების დარღვევის ობიექტურ მომენტად მიიჩნევს განქორწინებას. აქედან გამომდინარე იბადება კითხვა რა უფლება დაირღვა განქორწინების დროს ცოლისთვის?
Participantას-531-505-2013 საინტერესო გადაწყვეტილებაა.
მოცემულია შემდეგო ფაქტობრივი მდგომარეობა:
მამკვიდრებელი მ.ჯ გარდაიცვადა 2005 წელს. დარჩა ცოლი – ი.ჯ და შვილი – ნ.ჯ. მ.ჯ და ი.ჯ განქორწინდნენ მ.ჯ-ს გარდაცვალებამზე ერთი წლით ადრე – 2004 წელს. საწარმოს 25 პროცენტიანი წილი რომელიც სასამარტლო დაადგინა რომ იყო მეუღლეთა ერთად ცხოვრების პერიოდში შენაძენი და შესაბამისად წარმოადგენდა მათ თანასაკუტრებას, საჯარო რეესტრში ირიცხებოდა მხოლოდ მ.ჯ-ს სახელზე. 2004 წელს მიუხედავად იმისა რომ არსებობდა ანდერძი ი.ჯ-მ როგორც ნ.ჯ-ს კანონიერმა წარმომადგენელმა ეს ქონება გააფორმა კანონისმიერი მემკვიდრეობის გზიტ ნ.ჯ-ს სახელზე. აღმოჩნდა რომ გარდაცვალებამდე ცოტა ხნით ადრე მ.ჯ-ს შეუდგენია ანდერძი, რომლითად ეს 25 პროცენტიანი წილი დაუტოვა მის ძმას – ჯ.ჯ-ს. ანდერძის შესახებ ცნობილი გახდა ჯ.ჯ-ითვის 2012 წელს, რომელმაც მიმარტა სასამართლოს სამკვიდროს მიღების ვადის გადაცილების საპადიოდ ჩათვლის და სამკვიდროდან თავისი წილის მიკუთვნების მოთხოვნით. მ.ჯ-მ როგორც მეუღლემ შეგებებული სარჩელი აღძრა სასამართლოში (მაშინ როცა განქორწილება მოხდა 2004 წელს) და მოითხოვა მეუღლეთა თანასაკუთრების გაყოფა.
მ.ჯ – მამკვიდრებელი;
ი.ჯ- მამკვიდრებლის მეუღლე;
ნ.ჯ მამკვიდრებლის შვილი;
ჯ.ჯ – მამკვიდრებლის ძმა;
სააპელაციო სასამართლო ამბობს: “სააპელაციო სასამართლომ იხელმძღვანელა სამოქალაქო კოდექსის 115-ე, 1158-ე, 1159-ე, 1160-ე 1164-ე 1171-ე 130-ე მუხლებით და განმარტა, რომ ვინაიდან მ. ჯ-ე გარდაიცვალა განქორწინებიდან რამდენიმე თვის შემდეგ, ხოლო განქორწინებიდან სამწლიან ვადაში სადავო უძრავი ქონება მემკვიდრეობით საკუთრებაში მიიღო ი. ჯ-ის მცირეწლოვანმა შვილმა, რომლის კანონიერი წარმომადგენელიც თავად ი. ჯ-ა, პალატამ მიიჩნია, რომ მეუღლის მიერ ქონების თანამესაკუთრედ ცნობის თაობაზე სარჩელის აღძვრის ხანდაზმულობის ვადა უნდა ათვლილიყო არა უშუალოდ განქორწინების თარიღიდან, არამედ იმ მომენტიდან, როდესაც ი. ჯ-ის ცნობილი გახდა სადავო უძრავ ქონებაზე ჯ. ჯ-ის პრეტენზიის თაობაზე. შესაბამისად, სააპელაციო სასამართლომ მიიჩნია, რომ ი. ჯ-ეს სარჩელი თანამესაკუთრედ ცნობის თაობაზე აღძრული ჰქონდა ხანდაზმულობის ვადის გასვლამდე.”
უზენაესმა საწინააღმდეგო თქვა: ” საკასაციო სასამართლო განმარტავს, რომ სასარჩელო ხანდაზმულობა გულისხმობს დროს, რომლის განმავლობაში პირს შეუძლია მოითხოვოს თავისი დარღვეული უფლების აღდგენა. სარჩელის ხანდაზმულობის საკითხის სწორად შეფასებისათვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა ენიჭება მოთხოვნის იძულებითი რეალიზაციის ვადის დენის დასაწყისის განსაზღვრას. სამოქალაქო კოდექსის 130-ე მუხლის თანახმად, ხანდაზმულობა იწყება მოთხოვნის წარმოშობის მომენტიდან. მოთხოვნის წარმოშობის მომენტად ჩაითვლება დრო, როცა პირმა შეიტყო ან უნდა შეეტყო უფლების დარღვევის შესახებ, ე.ი, თუ მოთხოვნის წარმოშობისა და, შესაბამისად, ხანდაზმულობის ვადის დენის დაწყების მომენტის დადგენა ობიექტურად შეუძლებელია, ყურადღება უნდა მიექცეს სუბიექტურ მომენტს, ამასთან, იგულისხმება, რომ ხანდაზმულობის წარმოშობის ობიექტური და სუბიექტური მომენტები თანხვედრაშია.
საკასაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ სამოქალაქო კოდექსის 1171-ე მუხლის საფუძველზე, ხანდაზმულობის ვადის დენის დაწყების ობიექტური მომენტი განქორწინების რეგისტრაციაა, ვინაიდან, განქორწინებული მეუღლეებისათვის იმთავითვე ცნობილი უნდა იყოს მოთხოვნის უფლების არსებობის თაობაზე, მით უფრო იმ პირობებში, როდესაც მხარეებს შორის ქონებრივი დავის არსებობა-არარსებობა ერთ-ერთი კრიტერიუმია, რაც განსაზღვრავს განქორწინების საკითხის გადაწყვეტის წესს.”
“რაც შეეხება სააპელაციო სასამართლოს მითითებას, რომ ჯ. ჯ-ე განქორწინებიდან რამდენიმე თვეში გარდაიცვალა და სადავო ქონება ი. ჯ-ის შვილმა მიიღო მემკვიდრეობით, ამდენად, ი. ჯ-ეს წილის მოთხოვნის უფლების ინტერესი არ გააჩნდა, საკასაციო სასამართლო არ იზიარებს ამ მოსაზრებას და მიუთითებს, რომ ი. ჯ-ის მოთხოვნის უფლებაზე გავლენას არ ახდენს სამკვიდროს ნ. ჯ-ის მიერ მიღების ფაქტი. ი. ჯ-ე და ნ. ჯ-ე დამოუკიდებელი პირებია, ერთმანეთისაგან დამოუკიდებელი სამართლებრივი ინტერესებით, შესაბამისად, ქონების ნ. ჯ-ის მიკუთვნება ვერ უზრუნველყოფს ი. ჯ-ის კანონიერი ინტერესების დაცვას, მიუხედავად იმისა, რომ ი. ჯ-ე მცირეწლოვანი ნ. ჯ-ის კანონიერი წარმომადგენელია. ამ გარემოების გათვალისწინებით, მართალია, სადავო ქონებას მართავდა ი. ჯ-ე, მაგრამ იგი მოქმედებდა ნ. ჯ-ის და არა საკუთარი ინტერესების შესაბამისად.”
Participant…………….
Participantაღწერა დაყადაღების აქტების არ არსებობა
უზენაესი სასამართლოს გადაწყვეტილება N- ბს-395-374
საკითხი ეხება აღწერა დაყადაღების აქტების არ არსებობას. მოსარჩელე ამბობდა რომ რადგან საქმეში არ მოიპოვება აღწერა დაყადაღების აქტები ანუ დარღვეულია სააღსრულებო კანონის 47-48 მუხლები, შესაბამისად განხორციელებული სააღსრულებო მოქმედებები უნდა გაუქმდესო. (აუქციონი და მისი შედეგები” ოქმი და განკარგულება ქონების საკუთრებაში გადაცემის შესახებ).
უზენაესი ამბობს რომ აღმასრულებლის მიერ ქონების აღწერის აქტის შეუდგენლობას არ გამოუწვევია აუქციონზე გასატანი ქონების არასწორი იდენდიფიკაცია, შეფასება ან აუქციონის ჩატარებამდე გასხვისება. ფორმალური ხასიათის დარღვევაა უბრალოდ, რომელსაც შედეგზე არსებითი გავლენა არ მოუხდენიაო.
ამავე გადაწყვეტილებაში საუბარია იმაზე რომ მარტალია არ არსებობს აუქციონის საჯაროდ დანიშვნის შესახებ განკარგულება, მაგრამ არც ამის გამო არ შეიძლება აუქციონის ბათილობა. მთავარია რომ ჩატარებული აუქციონი საჯარო იყო.
აღნიშნული გადაწყვეტილებიდან ჩანს რომ შეიძლება სააღსრულებო წარმოებისას დარღვეულ იქნას ფორმალური პროცედურები, მაგრამ თუ ამას არსებითი გავლენა არ მოუხდენია შედეგზე დაუშვებელია შედეგების ბათილობა. შეიძლება საერთოდ არ არსებობდეს აღწერის და შეფასების ოქმი საქმეში, მაგრამ თუ ამის მუხედავად სააღსრულებო მოქმედება არსებითად სწორად ჩატარდა/თუ გადაწყდა, დაუშვებელია შედეგის ბათილობა.
-
AuthorPosts