Forum Replies Created
-
AuthorPosts
-
ივერიელი
Participant@Edika said: “E” არის ბათუმში მდებარე მიწის ნაკვეთის მესაკუთრე და ამავე დროის ძალიან ავი ძაღლის მპყრობელი. ძაღლი გამვლელებსა და სტუმრებს უკვე მრავალჯერ დაესხა ტავს და უკბინა, რის გამოც E-მ მიწის ნაკვეთს ღობე შემოარტყა და გააკრა წარწერა ”ეზოში ავი ძაღლია”. B რომელსაც სურს სოციოლოგიური გამოკიტხვა არ აქცევს ყურადღებას წარწერად და შედის ჭიშკარში. უკბინა ძაღლმა. აქვს თუ არა მას E-სგან ზიანის ანაზღაურების მოთხპოვნის უფლება?
შეიძლება ჰქონდეს ნაწილობრივ, რადგან E-ს მხრიდან გამოჩენილია გარკვეული წინდახედულობის დარღვევა, კერძოდ მესაკუთრემ უნდა გაითვალისწინოს მსგავსი შემთხვევები, როგორც მინიმუმ ისე უნდა მოაწყოს ჭიშკარი, რომ ვერავინ შემოდიოდეს ასე მარტივად. თუმცა მეორე მხრივ B-ც წინდაუხედავად მოიქცა, რადგან საკმარისად ფრთხილად არ იყო, როცა შედიოდა სხვის საკუთრებაში, არც წარწერა შეამჩინა.. ამიტომაც სკ-ის 415-ე მუხლის მიხედვით შერეული ბრალი იქნება.
Participantქირავნობის არსებობის დადასტურება
(სუსგ. N ას-24-379-07)
“სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილებაში აღნიშნულია, რომ დ. ო–ს მიერ სასტუმროდ ერთი წლის მანძილზე ოთხ უცხოელზე 60 აშშ დოლარად ბინის გაქირავების ფაქტი არ შეიძლება დადასტურდეს მოწმეთა ჩვენებებით, ვინაიდან ეს გარემოება, კანონის თანახმად, უნდა დადასტურდეს გარკვეული წერილობითი მტკიცებულებებით. ამასთან დაკავშირებით, საკასაციო პალატა არ იზიარებს სააპელაციო სასამართლოს ზემოაღნიშნულ მოსაზრებას და განმარტავს, რომ აღნიშნული გარემოებები შეიძლება დადასტურდეს მოწმეთა ჩვენებებით. კერძოდ, კონკრეტულ შემთხვევაში ბინის სასტუმროდ გამოყენების შედეგად წარმოშობილ ურთიერთობებზე ვრცელდება ქირავნობის ინსტიტუტი. სამოქალაქო კოდექსის 531-ე მუხლის თანახმად, ქირავნობის ხელშეკრულებით გამქირავებელი მოვალეა დამქირავებელს სარგებლობაში გადასცეს ნივთი განსაზღვრული ვადით. დამქირავებელი მოვალეა გამქირავებელს გადაუხადოს დათქმული ქირა.
კანონით არ არის განსაზღვრული ქირავნობის ხელშეკრულების ფორმა, ამდენად, საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის 69-ე მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილების თანახმად, შესაძლებელია მისი დადება როგორც ზეპირად, ისე წერილობით. განსახილველი ნორმის საფუძველზე მხარეთა ნებაზეა დამოკიდებული კონკრეტული სამართლებრივი ურთიერთობის წარმოშობა დაუკავშირონ წერილობით თუ ზეპირ გარიგებას. ე.ი. აღნიშნული სამართლებრივი ურთიერთობების წარმოშობისათვის არ არის აუცილებელია წერილობით გარიგების დადება და მისი დაუცველობა არ იწვევს გარიგების ბათილად ცნობას. ანუ კონკრეტულ შემთხვევაში მატერიალურ სამართლებრივი ნორმით არ არის გათვალისწინებული მხოლოდ წერილობითი ხელშეკრულების არსებობა, რომლის დადასტურებაც შესაძლებელი იქნებოდა გარკვეული წერილობითი მტკიცებულებებით (საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 102-ე მუხლის მე-3 ნაწილი).
იმ შემთხვევაში თუ მატერიალურ–სამართლებრივი ნორმით კონკრეტული ურთიერთობის რეგულირებისათვის გათვალისწინებულია გარიგების ზეპირი ფორმა (თუ სხვა რამ არ არის დადგენილი კანონით), ამ გარიგების არსებობა შეიძლება დადასტურდეს მოწმეთა ჩვენებებით. ამრიგად, საკასაციო პალატას მიაჩნია,რომ სააპელაციო სასამართლოს უნდა შეეფასებინა საქმეში არსებული მოწმეთა ჩვენებები და გამოერკვია დ. ო–ს მიერ ქონებიდან მიღებული სარგებელის ოდენობა.”
Participantსამივე ვთანხმდებით იმ საკითხზე, რომ ზაკ-ის 52-ე მუხლში განსაზღვრული რომელიმე რეკვიზიტის არ არსებობა არ წარმოშობს ინდ. აქტის არარად ცნობის საფუძველს, თუ ამავდროულად არ გვაქვს ზაკ-ის 60-ე მუხლით განსაზღვრული შემთხვევა.
ახლა მე მაინტერესბს რას ფიქრობთ, რომელიმე რეკვიზიტის არ არსებობის შემთხვევაში შეიძლება თუ არა ინდ. აქტი მაინც ნამდვილი იყოს, მაგ: არ გვაქვს მითითებული ინდ. აქტის გამოცემის ადგილი ან არ გვაქვს მითითიებული ინდ. აქტის სათაური.
რომელი რეკვიზიტების არ არსებობა შეიძლება არ ჩაითვალოს ბათილობის საფუძვლად, რას ფიქრობთ?
Participantმე ვფიქრობ მანდ ობიექტური სუბიექტიზმის სტანდარტი უნდა გამოვიყენოთ, ანუ ინდ. აქტის ადრესატს რამდენად შეეძლო ობიექტურად დაედგინა ინდ. აქტის გამომცემი ორგანო და სხვა საშუალო-გონების მქონე პირი მის ადგილას რამდენად მივიდოდა იმავე დასკვნამდე.
Participantმე მგონია, რომ ზაკ-ის 52-ე მუხლის პირველი ნაწილის “ბ” პუნქტში განსაზღვრული რეკვიზიტის არ არსებობამ შეიძლება განაპირობის ინდ. აქტის არარად ყოფნა, თუმცა არა ყველა შემთხვევაში:
მაგ: ინდ. აქტი არარაა თუ არ არის მითითებული ინდ. აქტის გამომცემი ორგანო და ასევე შეუძლებელია აქტის გამომცემი ორგანოს იდენტიფიკაცია. (მაგრამ ინდ. აქტი არ იქნება ბათილი, თუ არ არის მითითებული ინდ. აქტის გამომცემი ორგანო, მაგრამ ამის დადგენა შესაძლებელია).
რაც შეეხება ზაკ-ის 52-ე მუხლის პირველი ნაწილის “დ” პუნქტს, ამ შემთხვევაში არარა ვერ იქნება ინდ. აქტი, რადგან თუ ორგანოა მითითებული, რომელმაც გამოსცა აქტი და დრო, საკმარისად იდენტიფიცირებადია ეს ინდ. აქტი და ვერ მოხვდება იგი ზაკ-ის 60-ე მუხლში განსაზღვრულ კატეგორიაში.
Participantინდივიდუალურ-სამართლებრივი აქტის რეკვიზიტები
მოდი ახლა განვიხილოთ წერილობითი ინდივიდუალური სამართლებრივი აქტის რეკვიზიტებთან დაკავშირებული საკითხები, კერძოდ რა სამართლებრივი შედეგი დადგება მაშინ თუ თითოეული მათგანის გარეშე მოხდება ინდ. აქტის გამოცემა.
ზაკ-ის 52-ე მუხლის მიხედვით:
ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტში უნდა განისაზღვროს:
ა) ინდივიდუალური ადმინისტრაციულსამართლებრივი აქტის სახე;
ბ) ინდივიდუალური ადმინისტრაციულსამართლებრივი აქტის გამომცემი ორგანო;
გ) ინდივიდუალური ადმინისტრაციულსამართლებრივი აქტის სათაური;
დ) უფლებამოსილი თანამდებობის პირიის გვარი, სახელი და ხელმოწერა;
ე) გამოცემის დრო და ადგილი;
ვ) ინდივიდუალური ადმინისტრაციულსამართლებრივი აქტის გამომცემი ორგანოს მიერ მინიჭებული სარეგისტრაციო ნომერი.
წერილობითი ფორმით გამოცემულ ინდივიდუალურ ადმინისტრაციულ სამართლებრივ აქტში უნდა მიეთითოს ის ორგანო, რომელშიც შეიძლება ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ სამართლებრივი აქტის გასაჩივრება, მისი მისამართი და საჩივრის წარდგენის ვადა.
საქართველოს სახელმწიფო ორგანოს მიერ გამოცემულ ინდივიდუალურ ადმინისტრაციულ სამართლებრივ აქტზე გამოსახული უნდა იყოს საქართველოს სახელმწიფო გერბი. ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოს მიერ გამოცემულ ინდივიდუალურ ადმინისტრაციულ სამართლებრივ აქტზე საკუთარი გერბის არსებობის შემთხვევაში გამოისახება საქართველოს მცირე სახელმწიფო გერბი და შესაბამისი თვითმმართველი ერთეულის გერბი, ხოლო საკუთარი გერბის არარსებობის შემთხვევაში მხოლოდ საქართველოს მცირე სახელმწიფო გერბი (ცენტრში).
Participant1334-ე მუხლის შინაარსიდან შეგვიძლია ვთქვათ, რომ აღნიშნული ხარჯები სამკვიდრო ქონებიდან უნდა დაიფაროს (ასევე 1427-ე მუხლშიც შეიძლება ჩახედვა)..
მაგ: ავიღოთ შემთხვევა, როცა სამკვიდროში შედის მხოლოდ 1000 კვ.მ მიწა და გასაწევია 1000 ლარი დასაფლავების გარჯები. ამ შემთხვევაში თუ ერთ-ერთი მემკვიდრე გაიღებს ამ ხარჯებს თავისი ფულით (ვინაიდან მიწა არ არის ლიკვიდური საგანი), მაშინ მას შეუძლია ეს ფული იანგარიშოს სამკვიდრო ქონების გაყოფის დროს, თუ მკაფიოდ არ ჩანს, რომ მემკვიდრე სხვა გრძნობებდან გამომდინარე იღებს ამ ხარჯებს, როგორც თავის ხარჯებს, მაშინ მას ექნება ფაქტობრივად წილის გათანაბრების უფლება. 🙂 (სკ-ის 991-ე მუხლის შესაბამისად)
Participant@Edika said:
მეორეს ვერ მივხვდი კარგად. ანუ არ შეუძია მის მიერ გაღებული ხარჯების ანაზღაურება მოითხოვოს? მაშჳნ პროპორციულად ანაზღაურება რა შუაშია? და კრედიტორი ვინ არის?ვთქვათ 1000 ლარია სამკვიდრო და ერთ-ერთმა მემკვიდრემ სამკვიდროდან გადაიხადა დასაფლავების ხარჯები- 100 ლარის ოდენობით. დარჩენილი 900 ლარი უნდა გაიყოს თანაბრად მემკვიდრეებს შორის.
და თუ შენ კითხვაში იგულისხმება ისეთი შემთხვევა, როცა მემკვიდრე თავის ფულს დებს, მაშინ უსაფუძვლო გამდიდრების მიხედვით შეუძლია მას მოითხოვოს ანაზღაურება (არ მახსოვს შეიძლება უფრო სპეციალური ნორმაა მემკვიდრეობითი სამართლის თავში).
Participant@Edika said:
1) გარდაიცვალლა მამკვიდრებელი, რომელსაც დარჩა ორი მემკვიდრე. ერთ ერთმა მემკვიდრემ მსაკვიდროს გახსნიდან მესამე თვეს განკარგა თავისი წილი სამკვიდროში. ქონდა თუ არა ამის უფლება და რატომ?ამ საკითხთან დაკავშირებით უნდა გამოვიყენოთ სკ-ის 1334-ე, 1427-ე და 1470-ე მუხლები.
1470-ე და 1334-ე მუხლი განსაზღვრავენ, რომ სამკვიდროს მიღებიდან, მის გაყოფამდე თანამემკვიდრეებს მთლიანი სამკვიდრო მასა ეკუთვნით, როგორც თანასაკუთრება, რომლიდანაც თავისი წილის განკარგვის უფლება გააჩნიათ თითოეულ მემკვიდრეებს, მაგრამ ისინი არ არიან უფლებამოსილნი გაასხვისონ სამკვიდრო ქონებაზე შემავალი ცალკეული ნივთები.
მაგ: შეუძლიათ გაასხვისონ თავისინი სამკვიდრო წილი, ვთქვათ სამკვიდროს 1/2 ნაწილი, მაგრამ არ შეუძლიათ გაასხვისონ სამკვიდროში შემავალი მანქანა ან ბინა და ა.შ.
ხოლო 1427-ე მუხლი ამ ზოგად რეგულაციას ზღუდავს და კრძალავს სამკვიდრო წილის გასხვისებასაც სამკვიდროს გახსნიდან 6 თვის განმავლობაში, გარდა ცალკეული შემთხვევებისა, რომელიც ჩამოწერილი ამ მუხლში Numerus clausus პრინციპის მიხედვით.
2) ერთ -ერთმა მემკვიდრემ გაიღო მამკვიდრებლის დაკრძალვასთან დაკავშირებული ხარჯები. შეუძლია თუ არა ტანამემკვიდრეებს მოსთვოსოს ხარჯების ანაზღაურება? და რა საფუძვლით?
არ შეუძლია, რადგან ეს ხარჯები უნდა გაიღონ მემკვიდრეებმა პროპორციულად, ფაქტობრივად მამკვიდრებლის კრედიტორისთვის ვალდებულების შესრულების ვარიანტია მანდ. მაგ: როცა ერთ-ერთი მემკვიდრე ახდენს მამკვიდრებლის ვალების გასტუმრებას თავისი ფულით.
Participantკი, გეთანხმები… 1460-ე მუხლის მიზანია სიცოცხლისუნარიანი მეურნეობის დაცვა და ამ მუხლის საწინააღმდეგო შეთანხმება ბათილია 54-ე მუხლის შესაბამისად.
ორივე შემთხვევაში, რადგან 1450-ე მუხლი გულისხმობს უფლებამოსილი პირის ნების გამოვლენას- სამკვიდროს მიღება/არ მიღების შესახებ პრეტენზიის გამოთქმას და ეს პრეტენზია სად იქნება გამოთქმული ამას არ უნდა ჰქონდეს დიდი მნიშვნელობა. ეს საკითხი უნდა გადაწყდეს საცილო გარიგებების შემთხვევაში, შეცილების საკითხის მსგავსად.
-
AuthorPosts