Forum Replies Created
-
AuthorPosts
-
ივერიელი
Participantხო, 1375-ე და 1473-ე მუხლები მსგავსია და ერთიანი მიდგომაა საჭირო და 1378-ე მუხლსა და 1455-ე მუხლს შორის შეიძლება საინტერესო მსჯელობა, კერძოდ 1455-ე მუხლის მიხედვით, მამკვიდრებლის გარდაცვალებიდან 5 წლის განმავლობაში სხვა მემკვიდრეებისათვის ნაჩუქარი ქონება ფაქტობრივად შედის სამკვიდროში.
მაგ: ორი მემკვიდრე თუა და ერთ-ერთს 1000 ლარი გადაეცა სამკვიდრო მასიდან გამოყოფის გზით, მამკვიდრებლის სიცოცხლეში.. ხოლო გარდაცვალების შემდგომ სამკვიდრო 2000 ლარს შეადგენს… ამ შემთხვევაში ეს 1000 ლარი ფაქტობრივად გაითვალისწინება სამკვიდროში და 3000 ლარიდან მოხდება გაყოფა.. (ფიქციური გაყოფაა), ანუ რეალურად სამკვიდროში 2000 ლარია, მაგრამ ამ 2000 ლარის გამოთვლისას ხდება უბრალოდ იმ 1000 ლარის გათვალისწინება.
სავალდებულო წილის შემთხვევაშიც (1378-ე მუხლი) დაახლოებითი იგივე მიდგომა გვაქვს, იმ გამონაკლისით, რომ სავალდებულო წილის გამოთვლისას გაითვალისწინება ნებისმიერი თანხა, რომელიც იქნა გაჩუქებული ნებისმიერი მესამე პირისათვის.
მაგ: ორი პირველი რიგის მემკვიდრეა, სამკვიდრო 2.000 ლარს შეადგენს, ხოლო მამკვიდრებელმა ვიღაც მესამე პირს სიცოცხლეში აჩუქა 1000 ლარი, ასევე ანდერძით მთელი სამკვიდრო დაუტოვა ერთ-ერთ პირველი რიგის მემკვიდრეს. ასეთ შემთხვევაში სავალდებულო წილის გამოითვლება 3.000 ლარიდან და შეადგენს 750 ლარს.
ახლა ჩდება რამდენიმე სადავო საკითხი, ვთქვათ მე ვარ მამკვიდრებლის კრედიტორი… და მოყვანილი მაგალითების შემთხვევაში ორივეგან მამკვიდრებელს ჩემი ვალი ჰქონდა 20.000 ლარი… ანუ მთლიანი სამკვიდროს შესაბამისად შემიძლია მოვითხოვო ვალდებულების შესრულება. რამდენის მოთხოვნის უფლება მაქვს პირველი მაგალითის შემთხვევაში და მეორე მაგალითის შემთხვევაში???
და მეორე საკითხი, ვთქვათ მეორე მაგალითში გაჩუქებული თანხა არის 20.000 ლარი… როგორ განაწილდება სამკვიდრო ქონება?
Participantმანდ რამდენიმე მეორეხარისხოვანი საკითხიც არის, კერძოდ 1455-ე მუხლის რეგულაცია, 1473-ე მუხლისგან განსხვავებით, ვადით არის შეზღუდული, ასევე, როგორც შენ აღნიშნე ზემოთ 1473-ე მუხლი ვრცელდება პირთა შეზღუდულ წრეზე, 1455-ე მუხლისგან განსხვავებით.
კიდე ამ ორ მუხლთან დაკავშირებით საინტერესო იქნებოდა 1375-ე და 1378-ე მუხლების განხილვაც..
Participantსაინტერესო გადაწყვეტილებაა, მაგრამ მე მგონია, რომ ჩუქების ხელშეკრულება, როცა იდება.. თუ აშკარად არ გვაქვს საფუძველი ეს ჩუქების ხელშეკრულება სკ-ის 56-ე მუხლის მე-2 ნაწილის მიხედვით მოჩვენებითად მივიჩნიოთ (რომელიც ფარავს სამკვიდროდან წილის გამოყოფის შესახებ გარიგებას), მაშინ უნდა გამოვიყენოთ 1455-ე მუხლი და არა 1473-ე მუხლი…
და საერთოდ…. რატომ არ შეუძლიათ მამკვიდრებელს და მემკვიდრეს დადონ 1473-ე მუხლში გათვალისწინებული ხელშეკრულება: “სამკვიდროს წინასწარ გამოყოფის შესახებ ხელშეკრულება”.
ჩემი აზრით ასეთი ტიპის ხელშეკრულების დადება შესაძლებელია სკ-ის 319-ე მუხლის პირველი ნაწილისა და 1473-ე მუხლის მიხედვით…
Participantმაგ შემთხვევაში, როგორც ვხვდები პრობლემა მდომგაროებს იმაში, მამის მიერ შვილისთვის ბინის გადაცემა წარმოადგენს ჩუქებას 1455-ე მუხლის შესაბამისად, თუ მამკვიდრებლის ქონების გამოყოფას 1473-ე მუხლის შესაბამისად…
სავარაუდოდ სასამართლო იტყოდა, რომ გამყოფა არისო, იმის მიუხედავადა, რომ ჩუქების ხელშეკრულებით გადასცემდა მამა შვილს 🙂
მე მგონია, რომ როცა ჩუქების ხელშეკრულება იდება, ეს ნიშნავს, რომ 1455-ე მუხლი უნდა გამოვიყენოთ, მაგრამ მეორე მხრივ ჩდება კითხვა.. როცა მამკვიდრებელს სურს გადასცეს შვილს ქონება, მემკვიდრეობიდან გამოყოფის გზით, რა ტიპის ხელშეკრულება უნდა დაიდოს?
Participantაუდიო ჩანაწერის, როგორც მტკიცებულების ბუნება (სუსგ. ას-1154-1416-09)
ფაქტობრივი გარემოებები: სისხლის სამართლის პროცესში დაუშვებლად იცნო აუდიო ჩანაწერი, როგორც მტკიცებულება და მოწინააღმდეგე მხარე ამტკიცებდა, რომ ვინაიდან სისხლის სამართლის პროცესში დაუშვებლად იცნოო, მაშინ სამოქალაქო პროცესშიც დაუშვებლად უნდა ვცნოთო.
უზენაესის განმარტება ამ საკითხზე: სისხლის სამართალი და სამოქალაქო სამართალი სრულიად განსხვავებულ სამართლებრივ ურთიერთობებს აწესრიგებენ და განსხვავებულია მტკიცებულებათა დასაშვებობის კრიტერიუმებიც სისხლის საპროცესო და სამოქალაქო საპროცესო სამართალში. სისხლის სამართალში, სადაც ორივე დაპირისპირებული მხარე არ არის კერძო სამართლის სუბიექტი, გადამწყვეტია, რომ ბრალდების მხარემ ბოროტად არ გამოიყენოს თავისი უფლებამოსილება, არ იმოქმედოს თვითნებურად და არ დაარღვიოს ადამიანის უფლებები, საბოლოოდ, არ დაისაჯოს უდანაშაულო ადამიანი. მტკიცებულებათა დასაშვებობის საკითხიც სწორედ ამ მიდგომიდან გამომდინარე წესრიგდება, ამიტომ აქ ბრალდების მხარისათვის დაკისრებული მტკიცების სტანდარტი უფრო მკაცრია, ვიდრე დაცვის მხარისთვის.
აღნიშნულის გამოხატულებაა ისიც, რომ სისხლის საპროცესო სამართალში ერთი და იგივე მტკიცებულება ერთ შემთხვევაში შეიძლება დაუშვებელ მტკიცებულებად ჩაითვალოს, თუკი ბრალდების დასადასტურებლად გამოიყენება, ხოლო მეორე შემთხვევაში _ არა, თუკი განსასჯელის გამართლებას ემსახურება. სამოქალაქო საპროცესო სამართალში ასეთი პრობლემატიკა არ დგას, რამდენადაც აქ ურთიერთდაპირისპირებულია კერძო სამართლის სუბიექტები, რომელთაც თანაბარი საპროცესო შესაძლებლობები აქვთ თავის დასაცავად.
უზენაესისი განმარტება აუდიო ჩანაწერის მტკიცებულებით ბუნებაზე:
“აუდიოჩანაწერი შეიძლება განიმარტოს, როგორც საქმესთან დაკავშირებული გარემოებების დამტკიცების საშუალება ხმის ან სხვა ხმოვანი სიგნალის სპეციალურ ტექნიკურ საშუალებაზე ფიქსაციის მეშვეობით. სამოქალაქო საპროცესო კოდექსი აუდიოჩანაწერს არ განიხილავს მტკიცებულების დამოუკიდებელ სახედ. მას მოიცავს ნივთიერი მტკიცებულებების ცნება და განიხილება როგორც ნივთიერი მტკიცებულებების ერთ-ერთი სახე.”
“აუდიოჩანაწერი დასაშვები მტკიცებულებაა საქმეზე, რომელიც უნდა შეფასდეს საქმეში არსებულ სხვა მტკიცებულებებთან ერთობლიობაში და არ წარმოადგენს აღიარებას სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 131-ე მუხლის შესაბამისად.”
“სადავო აუდიოკასეტის მტკიცებულებად დაშვების საკითხი განსახილველ სამოქალაქო საქმეზე უნდა გადაწყდეს სამოქალაქო პროცესის ნორმების საფუძველზე. კასატორი ვერ ასაბუთებს ამ შემთხვევაში აუდიოჩანაწერის კანონის დარღვევით მოპოვებულ მტკიცებულებად მიჩნევას (სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 103-ე მუხლის მე-3 ნაწილი).მოცემული აუდიოჩანაწერი არ შეიცავს მხარეთა პირადი საიდუმლოების შემცველ ინფორმაციას, ისეთ კონფიდენციალურ ფაქტებს, რასაც დაუკავშირდებოდა მოსარჩელის სუბიექტური ინტერესი, რომ მისი საუბარი სხვა პირთათვის არ გახდეს ცნობილი.”
დასკვნა: 1. სისხლის სამართლის პროცესში და სამოქალაქო პროცესში მტკიცებულებების დასაშვებობის სხვადასხვა სტანდარტი მოქმედებს. 2. აუდიო ჩანაწერი მიეკუთვნება ნივთიერი მტკიცებულებების კატეოგრიას და იგი დასაშვებია, თუ მისი მოპოვება არ მოხდა კანონის დარღვევის გზით, ან თუ იგი შეიცავს პირად ცნობებს (იხ. ზემოთ განმარტება)
Participant@drogba said: ამ საკითხთან დააკვშირებით ერთი ასეთი შეკითხვა დამებადა… წარმოიდგინეთ სიტუაცია, როცა კომპანიას 3 დირექტორი ყავს, მაგ: იურიდიული დეპარტამენტის , ეკონომიკური დეპარტამენტისა და კლიენტებთან ურთიერთობის უფროსები… და ვთქვათ წესდებით სამივე ამ დირექტორს მხოლოდ თავის დეპარტამენტთან დაკავშირებული გარიგებების დადება შეუძლია. რა მოხდება მაშინ, როცა ვთქვათ იურიდიული დეპარტამენტის უფროსი გარიგებას დადებს კლიენტებთან ურთიერთობის სფეროში შემავალ საკითხთან დაკავშირებით??? ნამდვილი იქნება ასეთი გარიგება?
თუ ნამდვილი იქნება, მაშინ რაღა აზრი აქვს წესდებაში უფლებამოსილებების განაწილებას და მის საჯაროობას?
საინტერესო საკითხია, თუ არ არის ნდობა, ჯობია დირექტორი ერთი იყოს და დეპარტამენტების უფროსებს წესდებით ან თვითონ დირექტორმა მინდობილობით მიანიჭოს წარმომადგენლობის უფლებამოსილება.
გადანაწილებას ის აზრი აქვს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ასეთი გარიგება ნამდვილი იქნება, დირექტორის პირადი პასუხისმგებლობა დადგება, თუ იგი უფლებამოსილების გადაჭარბებით დადებს გარიგებას.
Participantანუ თუ სწორედ გავიგე რასაც იძახი.. 1477-ე მუხლი მიმართულია ქონებრივი ბალანსის შესაქმნელად და თუ ვთქვათ 10.000 ლარია სამკვიდრო და 9.999 ლარია გათანაბრების მოცულობა, მაშინ გათანაბრება – სამკვიდროსთვის გათანაბრების თანხის გამოკლება (10.000-9.999) წარმოადგენს იმ სტატუს-კვოს აღდგენას მამკვიდრებლისა და გათანბრების უფლების მქონე მემკვიდრეს შორის.. ხოლო დარჩენილი 1 ლარი წარმოადგენს სამკვიდრო ქონების ნარჩენ – რეალურ ღირებულებას გათანაბრების შემდეგ…
თუ ეს აზრია გატარებული მანდ, მაშინ ვეთანხმები
მოკლედ ახლა რაზეც ვმსჯელობდით გადაწყვეტილება არის ეს ას-321-306-2013 , ხოლო ეს არის უკვე გადაწყვეტილება, სადაც გამოყენებულია აღნიშNული გადაწყვეტილება და ერთგვაროვანი პრაქტიკაა გავრცობილი ას-496-472-2013 …..
Participantხო, მაგას ვამბობ არაფრის მაგივრად დარჩა 1 ლარი ან დარჩა 2 ლარი ან 10 ლარი და ა.შ…. ამ შემთხვევაში რას იტყოდა სააპელაციო სასამართლო?
სულ არაფრის მაგივრად ადამიანს რჩება 1 ლარი 😀 ამ შემთხვევაში ანალოგიით სავალდებულო წილის ოდენობა რატომ უნდა მიანიჭოს ვერ ვხვდები? ან კონსტიტუცია რა შუაშია საერთოდ ამ შემთხვევაში..
Participantსისულელეა ჩემი აზრით, ასეთ შეკითხვას დავუსვამდი სააპელაციოს მოსამართლეებს, ვთქვათ და გათანაბრების შედეგად 1 ლარი ეკუთვნის მეორე მემკვიდრეს, ამ შემთხვევაში რა ხდება? ან 10 ლარი ან 100 ლარი?
ხომ მიხვდი რას ვგულისხმობ?
უზენაესმა რა თქმა მერე მაგ გადაწყვეტილებაზე?
Participantკი, მასეა, ნებისმიერ შემთხვევაში ნამდვილია ხელშეკრულება მიუხედავად იმისა რა წერია წესდებაში და როგორია დირექტორის უფლებამოსილების მოცულობა. ერთგვაროვანი პრაქტიკაა, ა-361-ა-7-08 ამ გადაწყვეტილებაშიც ანალოგიური განმარტება გააკეთა უზენაესმა.
პრაქტიკულად სამოქალაქო კოდექსის 104-ე მუხლის მე-2 მუხლში რა პრინციპიც არის განსაზღვრული, ვლინდება იურიდიული პირის წარმომადგენელზე და წარმომადგენლად ყოფნა ქმნის პრეზუმფციას, რომ მას აქვს უფლებამოსილება დადოს კონკრეტული გარიგებები.
-
AuthorPosts