მემკვიდრეობითი სამართალი

[Edika]

1) რატო არ იქნება გონივრული? 1469-ე მუხლი ეხება ისეთ შემთხვევას როცა მემკვიდრეს უპირატესობა ენიჭება კონკრეტულ ნივთზე სამკვიდროს გაყოფისას(სასამართლო მხედველობაში იღებს მემკვიდრის საქმიანობას), კერძოდ მისი საქმიანობიდან გამომდინარე ესა თუ ის ნივთი შეიძლება მიეკუთვნოს მთლიანად (ოღონდ ეს არ უნდა იქნას გაგებული ისე რომ უპირობოდ ენიჭება უფლება, არამედ მხოლოდ გარკვეული კომპესაციის სანაცვლოდ). ასევე საუბარია ”სხვა კონკრეტულ გარემოებებზე”, რომელშიც ჩემი აზრით უნდა ვიგულისხმოთ მემკვიდრის მიერ აშენებული სახლის მისთვის მიკუთვნება, ასევე კომპესაციის სანაცვლოდ. არ მითქვამს რომ 991-ე ანალოგიით უნდა გამოვიყენოთ. ანალოგია დაუშვებელია ჩემი აზრით იქედან გამომდინარე რომ გვაქვს 991-ე მუხლი.

 

2)მოტხოვნის საფუძველთა ალტერნატიული კონკურენცია არ გულისხმობს ორი სამართლებრივი ნორმის ერთმანეთთან დაპირისპირებას. ანუ 1475-ე მუხლი და უსაფუძვლო გამდიდრება მიზნობრივად არ მოდის წინააღმდეგობაში ერთმანეთთან.მათ გააჩნიათ საერთო მიზანი, მაგრამ უნდა მოხდეს მათ შორის უფრო ადეკვატურის არჩევა. მართალს ამბობ გეთანხმები რომ ამათ შორის  უნდა მოხდეს შესაბამისის არჩევა და ეს შესაბამისი ჩემი აზრით არის 1475-ე მუხლი.

[Edika]

1)მიუხედავად იმისა რომ არ არსებობს 1460-ე და 963-ე მუხლით გათვალისწინებული ქონების გაყოფის პირობები, მხარეები შეტანხმდნენ რომ გაიყოფენ ქონებას. ნამდვილია თუ არა ასეტი შეტანხმება?

 

2)ას-1328-1348-2011 სააპელაციო სასამართლომ თქვა რომ ის რომ პირი უცხოქვეყანაში იყო დაკავებული არ წარმოადგენს სამკვიდროს მიღების ვადის გადაცილების საპატიო მიზეზსო. შეეძლო წამომადგენლის მეშვეობით მიეღო სამკვიდრო.

 

3) ას-177-167-2011 აქ საუბარია იმაზე სამკვიდროს მიღების ვადის გაგრძელების დროს მნიშვნელოვანია არამარტო საპატიო მიზეზის არსებობა სამკვიდროს გახსნიდან 6 თვიან ვადაში, არამედ იმაზე, რომ თუ დაუყონებივ არ მიმართა ამ საპატიო მიზეზის აღმოფხვრისთანავე 6 თვის გასვლის შემდეგაც, მაშჳნ არ უნდა გააგრძელოს სასამართლომ ვადა.

[ივერიელი]

@Edika said:
1)მიუხედავად იმისა რომ არ არსებობს 1460-ე და 963-ე მუხლით გათვალისწინებული ქონების გაყოფის პირობები, მხარეები შეტანხმდნენ რომ გაიყოფენ ქონებას. ნამდვილია თუ არა ასეტი შეტანხმება?

გააჩნია სიტუაციას.. თუ ნაკვეთზე დგას ერთი შენობა, რომლის ორ დამოუკიდებელ საკუთრების ობიექტად რეგისტრაცია გამორიცხულია, მაშინ ვერ შეთანხმდებიან მის გაყოფაზე მხარეები, რადგან მათი შეთანხმება ფიზიკურად შეუძლებელია აღსრულდეს, მაგრამ თუ მათი შეთანხმება გულისხმობს ვთქვათ ნაკვეთის ორად გაყოფას და ამით მათი ღირებულების შემცირებას, ასეთ შემთხვევაში ნების ავტონომიის პრინციპიდან გამომდინარე, ასეთი შეთანხმება ნამდვილი უნდა იყოს, მიუხედავად იმისა, რომ ეწინააღმდეგება 963-ე მუხლს ან 1460-ე მუხლს, ან ორივეს ერთად..

 

2)ას-1328-1348-2011 სააპელაციო სასამართლომ თქვა რომ ის რომ პირი უცხოქვეყანაში იყო დაკავებული არ წარმოადგენს სამკვიდროს მიღების ვადის გადაცილების საპატიო მიზეზსო. შეეძლო წამომადგენლის მეშვეობით მიეღო სამკვიდრო.

 

ვეთანხმები, მაგ განმარტებას.. თუ ციხეში მყოფი პირისათვის ცნობილია სამკვიდროს გახსნის შესახებ და მას აქვს შესაძლებლობა მიიღოს სამკვიდრო, მაშინ სამკვიდროს არ მიღება საპატიოდ ვერ ჩაითვლება. ამ შემთხვევაში წარმომადგენლის მეშვეობით სამკვიდროს მიღება თუ შეეძლო სხვა ქვეაყანაში მსჯავრდებულს, მაშინ ვერ იტყვის, რომ საპატიო მიზეზით ვერ მიიღო მემკვიდრეობა.

 

3) ას-177-167-2011 აქ საუბარია იმაზე სამკვიდროს მიღების ვადის გაგრძელების დროს მნიშვნელოვანია არამარტო საპატიო მიზეზის არსებობა სამკვიდროს გახსნიდან 6 თვიან ვადაში, არამედ იმაზე, რომ თუ დაუყონებივ არ მიმართა ამ საპატიო მიზეზის აღმოფხვრისთანავე 6 თვის გასვლის შემდეგაც, მაშჳნ არ უნდა გააგრძელოს სასამართლომ ვადა.

 

ეს გადაწყვეტილება უზენაესი სასამართლოს საიტზე დევს, როგორც მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილება, რომელიც აფუძნებს ერთგვაროვან პრაქტიკას ამ საკითხთან დაკავშირებით, ამ თემაზე დაიწერა ამ თემაშიც მე-4 და მე-5 გვერდებზე.

[Edika]

@StepanozMamfal said:
გააჩნია სიტუაციას.. თუ ნაკვეთზე დგას ერთი შენობა, რომლის ორ დამოუკიდებელ საკუთრების ობიექტად რეგისტრაცია გამორიცხულია, მაშინ ვერ შეთანხმდებიან მის გაყოფაზე მხარეები, რადგან მათი შეთანხმება ფიზიკურად შეუძლებელია აღსრულდეს, მაგრამ თუ მათი შეთანხმება გულისხმობს ვთქვათ ნაკვეთის ორად გაყოფას და ამით მათი ღირებულების შემცირებას, ასეთ შემთხვევაში ნების ავტონომიის პრინციპიდან გამომდინარე, ასეთი შეთანხმება ნამდვილი უნდა იყოს, მიუხედავად იმისა, რომ ეწინააღმდეგება 963-ე მუხლს ან 1460-ე მუხლს, ან ორივეს ერთად..

1460-ე მუხლი დაცვის ობიექტი არის სიცოცხლისუნარიანი მეურნეობა და შეიძლება მთლად ავტონომიური არ იყოს ნება. შეიძლება ამ კუთხით მსჯელობა ყოველშემთხვევაში.

მეორე საკითხი: როდის ითვლება 1450-ე მუხლი დაცულად, როცა დაინტერესებული პირი პრეტენზიას წაუყენებს თავის თანამემკვიდრეს თუ სახელდობრ სარჩელს როცა შეიტანს სასამართლოში?

[ივერიელი]

კი, გეთანხმები… 1460-ე მუხლის მიზანია სიცოცხლისუნარიანი მეურნეობის დაცვა და ამ მუხლის საწინააღმდეგო შეთანხმება ბათილია 54-ე მუხლის შესაბამისად.

 

ორივე შემთხვევაში, რადგან 1450-ე მუხლი გულისხმობს უფლებამოსილი პირის ნების გამოვლენას- სამკვიდროს მიღება/არ მიღების შესახებ პრეტენზიის გამოთქმას და ეს პრეტენზია სად იქნება გამოთქმული ამას არ უნდა ჰქონდეს დიდი მნიშვნელობა. ეს საკითხი უნდა გადაწყდეს საცილო გარიგებების შემთხვევაში, შეცილების საკითხის მსგავსად.

[Edika]

1) გარდაიცვალლა მამკვიდრებელი, რომელსაც დარჩა ორი მემკვიდრე. ერთ ერთმა მემკვიდრემ მსაკვიდროს გახსნიდან მესამე თვეს განკარგა თავისი წილი სამკვიდროში.  ქონდა თუ არა ამის უფლება და რატომ?

 

2) ერთ -ერთმა მემკვიდრემ გაიღო მამკვიდრებლის დაკრძალვასთან დაკავშირებული ხარჯები. შეუძლია თუ არა ტანამემკვიდრეებს მოსთვოსოს ხარჯების ანაზღაურება? და რა საფუძვლით?

[ივერიელი]

@Edika said:
1) გარდაიცვალლა მამკვიდრებელი, რომელსაც დარჩა ორი მემკვიდრე. ერთ ერთმა მემკვიდრემ მსაკვიდროს გახსნიდან მესამე თვეს განკარგა თავისი წილი სამკვიდროში.  ქონდა თუ არა ამის უფლება და რატომ?

 

ამ საკითხთან დაკავშირებით უნდა გამოვიყენოთ სკ-ის 1334-ე, 1427-ე და 1470-ე მუხლები.

 

1470-ე და 1334-ე მუხლი განსაზღვრავენ, რომ სამკვიდროს მიღებიდან, მის გაყოფამდე თანამემკვიდრეებს მთლიანი სამკვიდრო მასა ეკუთვნით, როგორც თანასაკუთრება, რომლიდანაც თავისი წილის განკარგვის უფლება გააჩნიათ თითოეულ მემკვიდრეებს, მაგრამ ისინი არ არიან უფლებამოსილნი გაასხვისონ სამკვიდრო ქონებაზე შემავალი ცალკეული ნივთები.

 

მაგ: შეუძლიათ გაასხვისონ თავისინი სამკვიდრო წილი, ვთქვათ სამკვიდროს 1/2 ნაწილი, მაგრამ არ შეუძლიათ გაასხვისონ სამკვიდროში შემავალი მანქანა ან ბინა და ა.შ.

 

ხოლო 1427-ე მუხლი ამ ზოგად რეგულაციას ზღუდავს და კრძალავს სამკვიდრო წილის გასხვისებასაც სამკვიდროს გახსნიდან 6 თვის განმავლობაში, გარდა ცალკეული შემთხვევებისა, რომელიც ჩამოწერილი ამ მუხლში Numerus clausus პრინციპის მიხედვით.

 

2) ერთ -ერთმა მემკვიდრემ გაიღო მამკვიდრებლის დაკრძალვასთან დაკავშირებული ხარჯები. შეუძლია თუ არა ტანამემკვიდრეებს მოსთვოსოს ხარჯების ანაზღაურება? და რა საფუძვლით?

არ შეუძლია, რადგან ეს ხარჯები უნდა გაიღონ მემკვიდრეებმა პროპორციულად, ფაქტობრივად მამკვიდრებლის კრედიტორისთვის ვალდებულების შესრულების ვარიანტია მანდ. მაგ: როცა ერთ-ერთი მემკვიდრე ახდენს მამკვიდრებლის ვალების გასტუმრებას თავისი ფულით.

[Edika]

მეორეს ვერ მივხვდი კარგად. ანუ არ შეუძია მის მიერ გაღებული ხარჯების ანაზღაურება მოითხოვოს? მაშჳნ პროპორციულად ანაზღაურება რა შუაშია? და კრედიტორი ვინ არის?

[ივერიელი]

@Edika said:
მეორეს ვერ მივხვდი კარგად. ანუ არ შეუძია მის მიერ გაღებული ხარჯების ანაზღაურება მოითხოვოს? მაშჳნ პროპორციულად ანაზღაურება რა შუაშია? და კრედიტორი ვინ არის?

 

ვთქვათ 1000 ლარია სამკვიდრო და ერთ-ერთმა მემკვიდრემ სამკვიდროდან გადაიხადა დასაფლავების ხარჯები- 100 ლარის ოდენობით. დარჩენილი 900 ლარი უნდა გაიყოს თანაბრად მემკვიდრეებს შორის.

 

და თუ შენ კითხვაში იგულისხმება ისეთი შემთხვევა, როცა მემკვიდრე თავის ფულს დებს, მაშინ უსაფუძვლო გამდიდრების მიხედვით შეუძლია მას მოითხოვოს ანაზღაურება (არ მახსოვს შეიძლება უფრო სპეციალური ნორმაა მემკვიდრეობითი სამართლის თავში).

[Edika]

სპეციალური არაფერია მემკვიდრეობაში მაგაზე. დააკონკრეტე უფრო ვთქვათ რატომ ააქვს ანაზღაურების მოთხოვნის უფლება? ანუ აქვს თუ არა და თუ აქვს უსაფუძვლო გამდიდრებით რატომ? საიდან გამომდინარეობს რომ მეორე მემკვიდრის ვალდებულებაც იყო ხარჯების გაღება? რომ თქვას თანამემკვიდრემ რომ ეს ხარჯები შენ გაიღე ზნეობრივი მოვალეობებიდან გამომდინარე და არ გაქვს ანაზღაურების მოთხოვნის უფლებაო, რა პასუხი უნდა გასცე?

[Author]

Posts