#1491
BLH
Keymaster

განქორწინება და მისი სამართლებრივი ბუნება

ქორწინება წყდება ორ შემთხვევაში: 1) ერთ-ერთი მეუღლის გარდაცვალება ან გარდაცვლილად გამოცხადება. 2) განქორწინება.

განქორწინება თავის მხრივ ორი სახისაა: ა) ნებაყოფლობითი.  ბ) სასამართლოს მეშვეობით, მეუღლეებს შორის დავის არსებობისას

განქორწინება ხდება სასამართლო წესით თუ მეუღლეებს შორის არ არსებობს დავა რაიმე საკითხთან დაკავშირებით (იხ. ქვემოთ). დავის არ არსებობის შემთხვევაში განქორწინება ხდება სამოქალაქო აქტების რეგისტრაციის ორგანოში.

ნებაყოფლობით განქორწინების საფუძველია ორივე მეუღლის (ან მათი წარმომადგენლების) განცხადება განქორწინების შესახებ. მეუღლეები განქორწინებულად  ითვლებიან განქორწინების რეგისტრაციის მომენტიდან, რაც ხორციელდება მეუღლეთა განცხადების შეტანიდან 5 დღის ვადაში.

თუ ერთ-ერთი მეუღლე არ არის თანახმა განქორწინდეს, მაშინ მეორე მეუღლეს აქვს უფლება მიმართოს სასამართლოს და მოითხოვოს განქორწინება. განქორწინებასთან ერთად აღნიშნული პროცესის ფარგლებში შეიძლება განხილულ იქნეს განქორწინებასთან დაკავშირებული სადავო საკითხები, როგორიცაა:

ა) შვილის საცხოვრებელი ადგილის განსაზღვრა;

ბ) საალიმენტო ურთიერთობები;

გ) მეუღლეთა თანასაკუთრების გაყოფა;

სასამართლოს მიერ მიღებული გადაწყვეტილება განქორწინების თაობაზე არ ახდენს ავტომატურად ქორწინების შეწყვეტას. ამისათვის საჭიროა აღნიშნული გადაწყვეტილების საფუძველზე დაინტერესებულმა მეუღლემ მიმართოს სამოქალაქო აქტების რეგისტრაციის ორგანოს განქორწინების მოთხოვნით.

აქვე აღსანიშნავია, რომ ცოლის ორსულობის დროს და ბავშვის დაბადებიდან ერთი წლის განმავლობაში ქმარს უფლება არა აქვს ცოლის თანხმობის გარეშე აღძრას საქმე განქორწინებაზე.